O znakach przesilenia, równonocy, stałych i dwupostaciowych

Następną kwestią będzie naturalny charakter znaków zodiaku, zgodnie z tym, co przekazuje tradycja. Bowiem choć ich ogólny temperament jest analogiczny do pory roku, podczas której występują, to pojawiają się pewne ich specyficzne właściwości, związane z ich powinowactwem ze Słońcem, Księżycem i planetami, które zostaną omówione poniżej jako czyste energie znaków samych w sobie, rozważanych zarówno indywidualnie, jak i we wzajemnych relacjach.

Według pierwszego rodzaju podziału znaków, dzielą się one na znaki przesilenia, równonocy, stałe i dwupostaciowe. Są dwa znaki przesilenia, pierwszy przedział 30° od przesilenia letniego, znak Raka, i pierwszy od przesilenia zimowego, Koziorożec; nazwę nadano im od zjawiska, jakie w nich zachodzi. Na początku tych znaków Słońce zmienia bieg i zawraca, powodując lato w Raku i zimę w Koziorożcu. Dwa znaki nazywane są znakami równonocy, znak pierwszy po równonocy wiosennej - Baran, i pierwszy, który zaczyna się z równonocą jesienną - Waga. Ich nazwa również łączy się ze zjawiskiem, jakie w nich zachodzi, ponieważ gdy Słońce jest na początku tych znaków, powoduje dokładne zrównanie dnia z nocą.

Z pozostałych znaków cztery nazywamy stałymi i cztery dwupostaciowymi. Znaki stałe, Byk, Lew, Skorpion i Wodnik, następują po znakach przesilenia i równonocy; są tak nazywane, bo gdy znajduje się w nich Słońce, to wilgoć, ciepło, suchość i zimno każdej z pór roku zaczynających się w znakach poprzedzających dotyka nas silniej, nie dlatego, że pogoda w tym czasie jest z natury bardziej niespokojna, lecz dlatego, że do tego czasu jesteśmy bardziej do nich przyzwyczajeni i przez to bardziej świadomi ich siły.

Znaki dwupostaciowe, Bliźnięta, Panna, Strzelec i Ryby, to te, które następują po stałych; noszą taką nazwę, ponieważ znajdują się pomiędzy znakami stałymi a znakami przesilenia i równonocy i łączą, na początku i na końcu, naturalne właściwości dwóch stanów pogody.