Astrologia Źródła astrologiczne Ptolemeusz
Ptolemeusz
O znakach przesilenia, równonocy, stałych i dwupostaciowych
Następną kwestią będzie naturalny charakter znaków zodiaku, zgodnie z tym, co przekazuje tradycja. Bowiem choć ich ogólny temperament jest analogiczny do pory roku, podczas której występują, to pojawiają się pewne ich specyficzne właściwości, związane z ich powinowactwem ze Słońcem, Księżycem i planetami, które zostaną omówione poniżej jako czyste energie znaków samych w sobie, rozważanych zarówno indywidualnie, jak i we wzajemnych relacjach.
Ptolemeusz: Tetrabiblos: 1.17 O godności planet
Planety także mają pewne związki z częściami zodiaku, zwane ich godnością, trygonem (żywiołem), wyniesieniem, termą itp. System godności ma następującą naturę. Ponieważ spośród dwunastu znaków najbardziej północnymi, znajdującymi się bliżej zenitu niż inne, i w związku z tym wytwarzającymi najwięcej ciepła są Rak i Lew, zostały one przypisane do największych i najpotężniejszych ciał niebieskich, czyli Świateł – Lew, znak męski, do Słońca, i Rak, znak żeński, do Księżyca.
Ptolemeusz: Tetrabiblos: 1.19 O wywyższeniach
Tak zwane wywyższenia planet mają następujące wyjaśnienie. Ponieważ Słońce, znajdując się w Baranie, przechodzi do północnej, wyższej półkuli, a w Wadze przechodzi do południowej – niższej, adekwatnie przypisano do niego Barana jako znak wywyższenia, ponieważ tam długość dnia i naturalne dla Słońca ciepło zaczynają się zwiększać. Natomiast Wagę określono jako znak jego upadku z przyczyn odwrotnych.